Ruwed…
Lamun dipikir-pikir, ruwed pisan negeri kita iki yo?
Akeh wong sing ngomong’e ngecuprus bae, tapi lamun di rongok’nang langka arti’e. Padu ngecuprus bae, ambir katon’ne pinter, jago teori, ahli mikir. Padahal bli ngerti apa-apa…
Ngomong politik-lah, ngomong ekonomi-lah, ngomong sosial-lah… ning Tipi pada gegrawokan, ribut. Ngomong pajak, padahal bli ngerti hukum pajak. Ngomong budaya, padahal ora ngerti ‘ilmu-ne seniman’, ngomong kesejahteraan, padahal durung pernah ngerasa’i dadi wong melarat.
Lamun jare bocah ABG jaman sekiyen sih : sing penting EKSIS!
Gaya’e bae nganggo dasi larang, kacamata-an, rambut klimis, sepatu mengkilat, tapi omongan’ne bli jelas, ngalor-ngidul. Adu teori, ngotot-ngototan, padahal lamun di runguk’nang langka artine.
ngomong DOANG, kagak ngarti ape-ape…aih, basa Betawi dadi’ye? hehehe… sorry, ngapura kula!
Mbuh, kula sih wong cilik, wong deso, …bli ngerti apo-apo. Sing ribut, ribut’o mano. Sing debat, gage-an debat. Sing diskusi, mangga. sing awit bengen, debat, diskusi, seminar… negara mengkenen-mengkenen bae.